Psychiater in opleiding: "Veel geleerd van mijn tijdelijke collega's"
Elise Wuyts is psychiater in opleiding. De afgelopen maanden liep ze stage in CGG Andante in Antwerpen. Ze getuigt over de leerrijke momenten door met collega's samen te werken.
Het is alweer september, en dat betekent het einde van een stageperiode. De afgelopen maanden heb ik me kunnen inwerken bij CGG Andante, het geestelijk gezondheidscentrum dat terugbetaalde psychische zorg biedt in Antwerpen.
Dit CGG is een stageplaats als geen andere, niet in het minst omdat het uit zuiver ambulant werk bestaat, en dan nog eens hoofdzakelijk therapeutisch werk. Voor iemand als ik, middenin een therapieopleiding, was het een mooie kans om de geleerde vaardigheden volop in te zetten.
Maar waar ik de afgelopen periode het meest van heb geleerd, is van mijn tijdelijke collega's, die ondanks hun verschillende aanpak en persoonlijkheden allemaal vol overgave en passie met cliënten aan de slag gaan.
In een centrum waar vaak die mensen terechtkomen die het zwakste staan in de maatschappij, zou je als therapeut wel eens snel uitgeblust of afgestompt kunnen geraken. Wat ik plaats daarvan tegenkwam, waren zorgverleners die rustig naast hun cliënten bleven staan, om mee te verdragen, mee te vechten, en meer kansen te bieden.
De soms vage eindigheid van therapeutische trajecten is een pijnpunt in een klimaat bol van wachtlijsten en budgetbeperkingen
De soms vage eindigheid van therapeutische trajecten is een pijnpunt in een klimaat dat bol staat van wachtlijsten en budgetbeperkingen. Maar het is even belangrijk om niet te vergeten dat de therapie centraal moet blijven staan.
Door in deze teams mee te draaien heb ik opnieuw kunnen voelen waarom we dit vak uitoefenen. We doen het omdat we soms de enigen zijn in iemands leven die er nog lijken te staan. Omdat iemand die de taal niet spreekt of zelfs geen verblijfsvergunning heeft, nog steeds het recht heeft om zorg te ontvangen.
Als psychiater in opleiding kom je niet altijd op plaatsen waar je de mogelijkheid hebt om die kansen te bieden. We leren vaak ook pragmatisch te zijn, omwille van de heel reële druk om zo veel mogelijk mensen te kunnen helpen. Hier heb ik ook de andere kant mogen zien, dat er ondanks deze druk nog steeds vol overgave zorg geboden kan worden.
Ik heb me laten inspireren deze stageperiode, op een manier die ik ook hoop mee te dragen in mijn latere carrière. In een wereld waar er steeds meer onverdraagzaamheid lijkt te zijn, doet het me deugd om te beseffen dat ook deze zorgdragers bestaan.
Elise Wuyts
UIT ARTSENKRANT OPINIE